Soyu | Nesli Tükenen Hayvanlar: Nedenleri ve Yok Oluşları!
122
Dünya tarihinde milyonlarca yıl boyunca pek çok hayvan türü, gezegenimizin farklı köşelerinde yaşamış ve ne yazık ki birçoğu zaman içinde yok olmuştur. Bu türlerin nesillerinin tükenmesi, doğal yaşam dengesinde derin izler bırakmış ve biyolojik çeşitliliğin korunmasının önemini bir kez daha gözler önüne sermiştir. Tarih öncesi dönemlerden, sanayi devrimine ve günümüz modern dünyasına kadar uzanan bu serüvende, nesli tükenmiş hayvanlar hakkında bilgi sahibi olmak, hem geçmişi anlamamıza hem de geleceği şekillendirmemize yardımcı olur.
Bu yazıda, Dinozorlardan Steller Deniz İneğine, Dodo kuşundan Tasmanya Canavarına kadar bir zamanlar dünyamızda yaşamış ve çeşitli sebeplerle artık aramızda olmayan çarpıcı türlerin hikayelerini ele alacağız.
222
MEGALODON (Carcharocles megalodon)
Megalodon, yaklaşık 23 ila 3,6 milyon yıl önce Miyosen ve Pliyosen dönemlerinde yaşamış, soyu tükenmiş dev bir köpekbalığı türüdür. "Büyük diş" anlamına gelen Yunanca kelimelerden türeyen ismi, bu devasa canlının en belirgin özelliklerinden biri olan 17 cm'ye kadar uzanan devasa dişlerini yansıtır.
Boyut ve Güç:
Megalodon'un tam boyu kesin olarak bilinmemekle birlikte, yapılan tahminler 18 ila 20 metreye kadar uzayabileceklerini gösteriyor. Bu da onu, günümüzün en büyük yırtıcı hayvanı olan beyaz köpekbalığından 3 kat daha uzun ve 16 kat daha ağır hale getiriyor.
Güçlü kasları ve devasa çeneleriyle 18.000 kg'a kadar ısırık gücü üretebilen Megalodon, okyanuslarda hakimiyet kuran bir avcıydı. Balinalar, yunuslar, deniz kaplumbağaları ve diğer büyük deniz canlıları ana besin kaynaklarını oluşturuyordu.
Yaşam Alanı:
Megalodon, ılıman ve tropikal sularda yaşayan bir türdü. Fosil kayıtları, bu devasa köpekbalıklarının tüm kıtaların kıyı sularında, özellikle de sığ denizlerde ve mercan resiflerinde avlandığını gösteriyor.
Neslinin Tükenmesi:
Megalodon'un neslinin neden tükendiği tam olarak bilinmemekle birlikte, iklim değişikliği, deniz seviyesindeki değişimler ve besin kaynaklarının azalması gibi faktörlerin etkili olduğu düşünülüyor.
Megalodon Hakkında İlgi Çekici Bilgiler:
- Megalodon'un dişleri o kadar sert ve dayanıklıydı ki günümüzde bile fosilleşmiş halde bulunabilirler.
- Megalodon'un tek bir dişinin ağırlığı 1 kg'a kadar ulaşabiliyordu.
- Megalodon'un yavruları doğduğunda yaklaşık 2 metre uzunluğundaydı.
- Megalodon'un tek bir avı yutmak için sadece birkaç dakika yeterli olduğu tahmin ediliyor.
İLGİNİ ÇEKEBİLİR: "Köpek Balıklarının Sıra Dışı Yaşamı"
322
DUNKLEOSTEUS
358-382 milyon yıl önce, denizler devasa ve korkutucu bir yırtıcıya ev sahipliği yapıyordu: Dunkleosteus. Bu zırhlı balık, inanılmaz güce sahip çeneleri ve yırtıcı beslenme tarzı ile okyanuslarda hakimiyet kurmuştu.
Güçlü Bir Çene Makinesi
Dunkleosteus'un en çarpıcı özelliği, güçlü çeneleriydi. Bu çeneler, o kadar güçlüydü ki, avını tek bir ısırıkta parçalayabiliyordu. Bilim insanları, Dunkleosteus'un çenesinin 17.500 pound (yaklaşık 8 ton) kuvvet üretebildiğini tahmin ediyor. Bu, bir T-Rex'in ısırık kuvvetinden bile daha fazladır!
Zırhlı Bir Kale
Dunkleosteus, sadece güçlü çeneleri ile değil, aynı zamanda sağlam zırhı ile de korunuyordu. Vücudu, sert plakalardan oluşan bir zırhla kaplıydı. Bu zırh, avcılardan ve diğer tehlikelerden korunmasını sağlıyordu.
Denizlerin Korkunç Yırtıcısı
Dunkleosteus, büyük ihtimalle o dönemin denizlerinde en tepede yer alan yırtıcıydı. Balıklar, trilobitler ve diğer deniz canlıları avına girerdi. Güçlü çeneleri ve zırhları sayesinde, avlarını kolayca alt edebiliyordu.
Devoniyen Dönemi'nin Sonu ve Dunkleosteus'un Sonu
Devoniyen Dönemi, yaklaşık 359 milyon yıl önce büyük bir yok oluş olayına sahne oldu. Bu olayda, deniz canlılarının %80'i yok oldu. Dunkleosteus da bu yok oluştan nasibini alan türlerden biriydi.
422
DİNOZORLAR
230 milyon yıl önce Triyas döneminde ortaya çıkan ve 66 milyon yıl önce Kretase döneminin sonlarında yok olan, omurgalı sürüngenlerin bir grubudur. "Korkunç kertenkele" anlamına gelen dinozor ismi, bu devasa canlıların heybetini ve gücünü yansıtır.
Dinozor Çeşitliliği:
Dinozorlar, etçil ve otçul olmak üzere iki ana gruba ayrılır. Etçil dinozorlar arasında T-Rex, Velociraptor ve Spinosaurus gibi korkunç avcılar yer alırken, otçul dinozorlar arasında da Diplodocus, Brachiosaurus ve Stegosaurus gibi dev bitki yiyiciler bulunur. Dinozorlar, gökyüzünde uçan, denizlerde yüzen ve hatta iki ayak üzerinde yürüyen türleri ile de oldukça çeşitli bir grup oluşturmuştur.
Dinozorların Yok Oluşu:
Dinozorların yok oluşu, dünya tarihindeki en büyük kitlesel yok oluş olaylarından biridir. Yaklaşık 66 milyon yıl önce, Meksika Körfezi'ne çarpan dev bir asteroit, küresel bir felakete yol açarak dinozorların ve birçok başka canlının yok olmasına neden olmuştur.
Dinozorlar Hakkında İlginç Bilgiler:
- Dinozorların derileri pullarla kaplıydı ve bazı türlerin sırtlarında kemikten çıkıntılar veya dikenler vardı.
- Dinozorların çoğu yumurtlayarak çoğalırken, bazı türlerin yavrularını doğurduğuna dair de kanıtlar bulunmaktadır.
- Dinozorların beyinleri oldukça küçüktü, ancak bazı türlerin sosyal canlılar olduğu ve karmaşık davranışlar sergilediği düşünülmektedir.
- Dinozorlar, milyonlarca yıl boyunca Dünya'ya hakim olmuş ve gezegenin biyoçeşitliliğinde önemli bir rol oynamışlardır.
522
TYRANNOSAURUS (T-REX)
Dinozorların yokuluşunu anlatmışken ilgili familyadan iki örnek vereceğiz. Birincisi T-REX.
Yaklaşık 68 ila 66 milyon yıl önce, yeryüzü dinozorların egemenliğindeydi. Bu dinozorlar arasında en korkunç ve etkileyici olanlardan biri ise Tyrannosaurus Rex, nam-ı diğer T-Rex'ti.
Güçlü Bir Av Makinesi
T-Rex, 12 metreye kadar uzanan boyu ve 7 ton ağırlığı ile devasa bir yırtıcıydı. En dikkat çekici özelliği ise uzun ve güçlü çenesiydi. Bu çene, 13 tonluk ısırık kuvveti üretebiliyordu ve T-Rex'in tek bir ısırıkta kemikleri parçalayabilmesine imkan tanıyordu.
Koku Alma Duyusu ile Avlanma
T-Rex'in koku alma duyusu da oldukça gelişmişydi. Kilometrelerce mesafeden leşleri koklayabilen T-Rex, bu sayede avını kolayca bulabiliyordu.
Yalnız Avlanan Dev
T-Rex, genellikle yalnız avlanan bir yırtıcıydı. Büyük avları tek başına alt edebilen T-Rex, o dönemin ekosisteminin en üst noktasında yer alıyordu.
Kretase-Paleojen Yok Oluşu ve T-Rex'in Sonu
Yaklaşık 66 milyon yıl önce, yeryüzüne büyük bir göktaşı düşmesi sonucu Kretase-Paleojen yok oluş olayı meydana geldi. Bu olayda dinozorlar da dahil olmak üzere birçok canlı yok oldu. T-Rex de bu yok oluştan nasibini alan türlerden biriydi.
622
ARGENTINOSAURUS
Dünyanın En Büyük Kara Yaratığı: Argentinosaurus
Yaklaşık 94 ila 97 milyon yıl önce, yeryüzü dinozorların egemenliğindeydi. Bu dinozorlar arasında en heybetli ve etkileyici olanlardan biri ise Argentinosaurus'tu. 30 metreyi aşan uzunluğu ile muhtemelen şimdiye kadar yaşamış en büyük kara hayvanıydı.
Devasa Bir Bitki Yiyen
Argentinosaurus, otçul bir dinozordu. Uzun boynu ve güçlü bacakları sayesinde, yüksek ağaçlardan yaprakları kolayca ulaşabiliyordu. Günde 400 kiloya kadar bitki tükettiği tahmin ediliyor.
Sosyal Bir Dinozor
Bazı bilim insanları, Argentinosaurus'ların sürüler halinde yaşadıklarını düşünüyor. Bu devasa sürüler, o dönemin bitki örtüsünü önemli ölçüde etkilemiş olabilir.
İLGİNİ ÇEKEBİLİR: "Dinozorlar Nasıl Yok Oldu?"
722
SARCOSUCHUS (Süper Timsah)
Dinozorlar ailesinden gelen timsahlar günümüzde de varlar. Süper timsah ise dinozorların çağında yaşamış olan ve bugün yaşamını sürdüren timsahların atasıdır. Ancak boyutları onu farklı kılıyor.
Yaklaşık 112 milyon yıl önce, yeryüzü devlere ev sahipliği yapıyordu. Bu devlerden biri de Sarcosuchus, nam-ı diğer Süper Timsah'tı. Günümüz timsahlarından çok daha büyük olan Sarcosuchus, 12 metreye kadar uzanan boyu ile okyanuslarda ve nehirlerde hakimiyet kurmuştu.
Güç ve Korku İttifakı
Sarcosuchus sadece devasa boyutu ile değil, aynı zamanda inanılmaz gücüyle de bilinir. Güçlü çeneleri ve keskin dişleri ile dev dinozorlar da dahil olmak üzere birçok canlıyı avlayabiliyordu.
Suyun Korkunç Yırtıcısı
Sarcosuchus, hem tatlı hem de tuzlu sularda yaşayabilen bir amfibikti. Bu sayede av yelpazesini genişleterek, deniz kaplumbağaları, balıklar ve diğer su canlılarını da avlayabiliyordu.
Dinozorların Gölgesinde Yaşam
Sarcosuchus, Kretase Dönemi'nin en baskın yırtıcılarından biriydi. Fakat bu dönem aynı zamanda dinozorların da altın çağıydı. Dev dinozorlarla rekabet etmek zorunda kalan Sarcosuchus, nihayetinde nesli tükendi.
İLGİNİ ÇEKEBİLİR: "Timsahların Hayatını Keşfedin"
822
MAMUT (Mammuthus primigenius)
Mamutlar, filgiller (Elephantidae) familyasına ait nesli tükenmiş bir fil cinsidir. Son Buzul Çağı (Pleyistosen) boyunca Kuzey Amerika, Avrupa, Asya ve Afrika'da birçok farklı türüyle yayılım göstermişlerdir. 4,5 metre boya ve 8 ton ağırlığa kadar varan bu devasa hayvanlar, ikonik kıvırcık tüyleri ve uzun mamut dişleriyle tanınırlar.
Biyoloji ve Yaşam Tarzı:
Mamutlar, soğuk iklimlere adapte olmuş otçullardı. Kalın yağ tabakaları ve uzun tüyleri, onları dondurucu soğuktan korurdu.
Diyetleri, otlar, likenler, yapraklar ve dallar gibi soğuk iklim bitkilerinden oluşuyordu. Güçlü dişleri ve özofagusları, sert bitkisel materyalleri sindirmelerine yardımcı oluyordu.
Mamutlar, göçmen hayvanlar olarak kabul edilir ve mevsimsel besin kaynaklarını takip etmek için uzun mesafeler kat ederlerdi.
Sürüler halinde yaşadıkları ve sosyal bir yapıya sahip oldukları düşünülmektedir.
Nesli Tükenme:
Mamutlar, yaklaşık 10.000 yıl önce Dünya'dan kayboldu. Neslinin tükenmesinin kesin sebebi bilinmemekle birlikte, iklim değişikliği, avlanma ve habitat tahribatı gibi faktörlerin bir kombinasyonu olduğu düşünülmektedir.
922
SABER DİŞLİ KAPLAN (Smilodon fatalis)
Saber Dişli Kaplan olarak bilinen Smilodon fatalis, aslında bir kaplan değildi. Nesli tükenmiş bir yırtıcı memeli olan bu hayvan, korkutucu uzun dişleri ve güçlü yapısıyla Buz Devri'nin en etkileyici canlılarından biriydi.
Kanlı Dişli Av Ustası:
- Smilodon fatalis, Amerika kıtalarında yaşamış bir Machairodontinae alt familyası üyesidir.
- Kaplanlara değil, kedigiller familyasına mensup olsalar da uzak akrabalarıdırlar.
- En belirgin özellikleri, 20 cm'ye kadar uzayabilen, kılıç benzeri uzun köpek dişleridir. Bu dişler, avlarını tek bir ısırıkta derin yaralar açarak öldürmekte kullanılırdı.
- Güçlü çeneleri ve kas yapısı, avını yakalama ve etini parçalama konusunda oldukça etkiliydi. Ancak geniş açılabilen çeneleri nedeniyle yan ısırma konusunda sınırlıydı.
Avlanma Teknikleri ve Yaşam Şekli:
- Smilodon'ların avcılar olarak hem pusuya yatıp beklemeyi hem de aktif olarak takip etmeyi kullandıklarına dair teoriler vardır.
- Büyük otçullar, genç filler, bizonlar ve develer gibi hayvanları avladıkları düşünülmektedir.
- Fosil kalıntılarından, sürüler halinde yaşamadıklarına dair bulgular olsa da sosyal davranışları hakkında kesin bilgi yoktur.
Buz Devri'nin Sonu ve Nesli Tükeniş:
- Smilodon fatalis, yaklaşık 10.000 yıl önce nesli tükenmiştir.
- Neslinin tükenmesinin sebebi kesin olarak bilinmemekle birlikte, iklim değişikliği, avlarının yok olması ve insanlar tarafından avlanma gibi faktörlerin bir araya geldiği düşünülmektedir.
İLGİNİ ÇEKEBİLİR: "Kaplanlar Hakkında Dikkat Çekici Bilgiler"
1022
MOA (Dinornithiformes)
Moalar, Yeni Zelanda'da 7 milyondan uzun süre yaşayan ve MS 1500 civarına kadar nesli tükenmiş olan bir grup deve kuşudur. Şimdiye kadar yaşamış en büyük kuşlar olma özelliğini taşırlar, bazı türleri 3,6 metre boya ve 250 kilogram ağırlığa ulaşabilmektedir. En yakın yaşayan akrabaları ise deve kuşları, emular ve rhealar gibi ratitelerdir.
Moalar otçuldur ve yaprak, meyve ve tohumlarla beslenirler. Uzun boyunları ve güçlü bacakları sayesinde yüksek bitkilere erişebilirlerdi. Gagaları güçlü ve kavisliydi, bu sayede yaprak ve dalları koparmak için mükemmeldi. Moaların dişleri yoktu, ancak yiyeceklerini öğütmeye yardımcı olan bir kaslı mideleri (gizzard) vardı.
Moalar ormanlar, çayıırlar ve bataklıklar dahil olmak üzere çeşitli habitatlarda yaşardı. Sosyal kuşlar olup genellikle sürüler halinde yaşarlardı. Yavaş hareket eden moaların doğal bir avcısı yoktu. Ancak, MS 1300 civarında Yeni Zelanda'ya Maori halkının gelişiyle durum değişti. Maori halkı moaları yiyecek ve tüyleri için avladı ve bu durum neslinin tükenmesinin ana sebebi olarak düşünülmektedir.
Moalar hakkında bilinmeyen ilginç gerçekler:
- Moalar uçamayan kuşlardı, ancak yine de çok hızlı koşabiliyorlardı.
- Yiyecek bulmak için kullandıkları çok iyi bir koku alma duyularına sahiptiler.
- Moa yumurtaları, şimdiye kadar bırakılmış en büyük kuş yumurtalarıydı. Hatta bazı moa yumurtaları deve kuşu yumurtalarından bile büyüktü!
- Moa tüyleri Maori halkı tarafından giysi ve diğer eşyalar yapmak için kullanılıyordu.
1122
HAAST KARTALI (Harpagornis moorei)
Haast Kartalı, Yeni Zelanda'da yaşamış ve nesli tükenmiş olan dev bir yırtıcıydı. 3 metreye kadar kanat açıklığı ve 10 kilograma kadar ağırlığıyla, dünyanın en büyük kartalı olma ünvanını taşıyordu. Güçlü pençeleri ve keskin gagasıyla dev moaları avlayarak ekosistemde önemli bir rol oynuyordu.
Haast Kartalı'nın Nesli Tükenmesine Neden Olan Faktörler:
- Maori Halkının Gelişi: Maori halkının 13. yüzyılda Yeni Zelanda'ya yerleşmesiyle birlikte, Haast Kartalı'nın avladığı moa popülasyonu hızla azaldı. Bu durum, kartalların besin kaynaklarının yok olması ve sayılarının düşmesine yol açtı.
- Habitat Tahribatı: Maori halkı, tarım arazisi açmak ve yerleşim kurmak için ormanları tahrip etmeye başladı. Bu durum, Haast Kartalı'nın yaşam alanlarının daralmasına ve avlanma alanlarının sınırlanmasına neden oldu.
- Avlanma: Maori halkı tarafından avlanma da Haast Kartalı'nın neslinin tükenmesinde rol oynamış olabilir. Güçlü kartallar, Maori kültüründe önemli bir yere sahipti ve tüyleri ve kemikleri çeşitli amaçlarla kullanılıyordu.
Son Devlerin Sonu:
Haast Kartalı'nın son bireyinin 15. yüzyılda öldüğü tahmin edilmektedir. Neslinin tükenmesi, Yeni Zelanda'nın ekosisteminde büyük bir boşluk bıraktı ve moa popülasyonunun da yok olmasıyla onları avladıklarından gıda kaynaklarının azalması da nesillerinin tükenmesinde etkili olmuştur.
1222
STELLER DENİZ İNEĞİ (Hydrodamalis gigas)
Steller Deniz İneği, tarihteki en büyük deniz memelilerinden biriydi. 10 metreye kadar uzayabilen ve 3,5 ton ağırlığa ulaşabilen bu dev hayvanlar, Pasifik Okyanusu'nun kuzeyinde, Bering Denizi ve Komandor Adaları kıyılarında yaşıyordu.
Bitkisel Beslenme ve Barışçıl Yaşam Tarzı:
Steller Deniz İneği, otçul bir hayvandı ve deniz yosunlarıyla beslenirdi. Gününün çoğunu deniz yosunu tarlalarında otlayarak geçirirdi. Barışçıl bir yaşam tarzı olan bu deniz memelilerinin doğal avcıları yoktu.
Kısa Bir Yaşam Süresi ve Hızlı Yok Oluş:
Steller Deniz İneği, keşfedildikten sonra sadece 27 yıl içinde yok oldu. Bu hızlı yok olmanın sebebi, aşırı avlanmadır. Denizciler ve kürk avcıları, Steller Deniz İneği'nin etini ve derisini avladılar. Kalın yağ tabakası ve kürkleri, avcılar için oldukça cazipti.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Steller Deniz İneği'nin 1768 yılında görüldüğü düşünülmektedir. Bu dev deniz memelilerinin neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin çevre üzerindeki yıkıcı etkisinin ilk somut örneklerinden biridir.
1322
DODO KUŞU (Raphus cucullatus)
Dodo Kuşu, Mauritius adası endemik bir güvercin türüydü. Uçuşsuz ve iri olan bu kuş, 1 metreye kadar boyu ve 20 kilograma kadar ağırlığıyla dikkat çekici bir görünüme sahipti. Gri tüyleri, beyaz göğsü ve turuncu gagasıyla oldukça farklı bir kuş türüydü.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Dodo Kuşu'nun son kez 1681 yılında görüldüğü tahmin edilmektedir. Bu gizemli kuşun neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin ilk somut örneklerinden biridir.
1422
TAZMANYA CANAVARI (Thylacinus cynocephalus)
Tazmanya Canavarı (Thylacinus cynocephalus), Avustralya'nın Tazmanya adasına özgü, keseli bir yırtıcıydı. Köpek boyutunda olan bu hayvan, çizgili kürkü, büyük kulakları ve güçlü çeneleriyle dikkat çekici bir görünüme sahipti.
Yalnız Avcı ve Gizemli Yaşam Tarzı:
Tazmanya Canavarı, geceleri aktif olan ve avını pusuda bekleyerek yakalayan yalnız bir avcıydı. Avı arasında keseli tavşanlar, vombatlar ve kuşlar yer alırdı. Hakkında çok fazla bilgi olmayan bu gizemli hayvanın, oldukça sessiz ve utangaç olduğu düşünülmektedir.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Tazmanya Canavarı'nın son canlı bireyinin 1936 yılında öldüğü bilinmektedir. Bu gizemli canavarın neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin üzücü bir örneğidir.
1522
QUAGGA (Equus quagga quagga)
Quagga (Equus quagga quagga), Güney Afrika'ya özgü ve 19. yüzyılın sonlarında nesli tükenen bir zebra alt türüdür. Zebra ile at arasındaki bir melez gibi görünen bu hayvan, kahverengi kürkü ve at benzeri başı ile oldukça farklı bir görünüme sahipti.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Quagga'nın 1872 yılında Amsterdam Hayvanat Bahçesi'nde öldüğü bilinmektedir. Bu eşsiz zebra alt türünün neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin üzücü bir örneğidir.
1622
PASİFİK DENİZ KUŞU
Pasifik Deniz Kuşu (Pinguinus impennis), Avustralya ve Yeni Zelanda kıyılarında yaşayan ve 18. yüzyılın sonlarında nesli tükenen dev bir penguen türüydü. 1 metreye kadar boyu ve 60 kilograma kadar ağırlığıyla, şimdiye kadar yaşamış en büyük penguen olma özelliğini taşıyordu.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Pasifik Deniz Kuşu'nun 1875 yılında gözlemlendiği tahmin edilmektedir. Bu dev penguenin neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin üzücü bir örneğidir.
1722
ÇİN NEHİR YUNUSU
Çin Nehir Yunusu (Lipotes vexillifer), Yangtze Nehri'ne özgü ve 2006 yılında nesli tükendiği resmen kabul edilen bir yunus türüydü. Pembe yunus olarak da bilinen bu nadide canlı, uzun ve ince gagası, pembe sırtı ve beyaz göbeği ile oldukça dikkat çekici bir görünüme sahipti.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Çin Nehir Yunusu'nun 2004 yılında görüldüğü tahmin edilmektedir. 2006 yılında yapılan yoğun arama çalışmalarına rağmen bu yunus türüne rastlanmadı ve neslinin tükendiği resmen kabul edildi.
1822
KARAYİP KEŞİŞ FOKU
Karayip Keşiş Foku (Monachus tropicalis), Batı Hint Adaları'na özgü ve 1952 yılında nesli tükendiği düşünülen bir fok türüydü. Bu gizemli deniz memelisi, kalın kürkü, yuvarlak kafası ve boynunu saran katlı deri kıvrımları ile oldukça farklı bir görünüme sahipti.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Karayip Keşiş Foku'nun 1952 yılında Jamaika ile Honduras arasındaki Serranilla adasında görüldüğü tahmin edilmektedir. O zamandan beri bu gizemli fok türüne rastlanmadı ve 2008 yılında resmen nesli tükenmiş olarak ilan edildi.
1922
MAVİ ANTİLOP
Mavi Antilop (Hippotragus leucophaeus), Afrika'ya özgü ve 19. yüzyılın sonlarında nesli tükenen bir antilop türüydü. 3 metreye kadar uzayabilen ve 1 ton ağırlığa ulaşabilen bu dev antilop, Afrika'nın en büyük otçul hayvanlarından biriydi. Gri-mavi kürkü, uzun ve ince boynuzu ve güçlü bacakları ile oldukça heybetli bir görünüme sahipti.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Mavi Antilop'un 1890 yılında Angola'da avlandığı bilinmektedir. Bu dev antilop türünün neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin üzücü bir örneğidir.
2022
PİRENE DAĞ KEÇİSİ
Pirene Dağ Keçisi (Capra pyrenaica pyrenaica), Pireneler'e özgü ve 20. yüzyılın başlarında nesli tükendiği düşünülen bir keçi alt türüydü. Bu çevik ve dayanıklı hayvanlar, dik kayalıklarda tırmanma becerileri ve etkileyici boynuzlarıyla tanınırdı.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son Pirene Dağ Keçisi'nin 1900 yılında İspanya'da avlandığı bilinmektedir. Bu nadide keçi alt türünün neslinin tükenmesi, insan faaliyetlerinin doğal denge üzerindeki yıkıcı etkisinin üzücü bir örneğidir.
2122
BÜYÜK DALICIMARTI (Pinguinus impennis)
Ne yazık ki 19. yüzyılın ortalarında soyu tükenen, inanılmaz bir kuş türüydü. İşte özelliklerinin ve neslinin tükenme nedenlerinin özeti:
Özellikleri
- Boyut: 75 santimetreyi aşan boyuyla, Büyük Dalıcımartı günümüzde bildiğimiz çoğu penguenden daha büyüktü.
- Uçuş: Çoğu penguenin aksine, Büyük Dalıcımartı uçamazdı. Güçlü bacaklarıyla yüzer ve kısa kanatlarını su altında dümen olarak kullanırdı.
- Yaşam Alanı: Bu kuşlar, Kuzey Atlantik'e özgüydü ve kayalık kıyılarda büyük koloniler halinde yuva yapardı.
- Beslenme: Soğuk sularda balık ve kabuklu hayvanlarla beslenen yetenekli yüzücüler ve dalgıçlardı.
2222
İRLANDA GEYİĞİ
İrlanda Geyiği (Megaloceros giganteus), şimdiye kadar yaşamış en büyük geyik türüydü. Bu heybetli hayvan, 2 metreye yakın boyu ve 4 metreye yaklaşan boynuzlarıyla oldukça etkileyici bir görünüme sahipti. Pleistosen döneminin sonlarına kadar Avrupa ve Asya'da geniş bir alana yayılmış olan İrlanda Geyiği, ne yazık ki nesli tükenmiştir.
Son Görüntüleme ve Nesli Tükenme:
Son İrlanda Geyiği'nin 11.700 yıl önce İrlanda'da yaşadığı tahmin edilmektedir. Bu heybetli hayvanın neslinin tükenmesi, doğal dengedeki bozulmanın ve insan faaliyetlerinin çevreye olan etkisinin üzücü bir örneğidir.
İLGİNİ ÇEKEBİLİR: "Türkiye'de Nesli Tükenmiş veya Soyu Tehlikede Olan Hayvanlar"